تغییر شکل سیستم های اعلام حریق

شهریور 14, 775
این مورد را ارزیابی کنید
(1 رای)

تغییر شـکل سیستـم های اعـلام حـریق

security articel the changing face of fire detection

امروزه گزینه های موجود برای خریداران برای انتخاب تجهیزات ردیابی آتش بیشتر از همیشه است. این مقاله به تکنولوژی های مختلف موجود در بازار می پردازد و پیشنهاد هایی برای یافتن مناسب ترین راه حل برای موقعیت های خاص خواهد داشت. همچنین تاثیر احتمالی نوآوری و توسعه های انجام شده را روی آینده سیستم های کشف آتش سوزی بررسی می کند.

پیشرفت سریع در زمینه تکنولوژی سیستم های ردیابی حریق به معنی حفظ جان بیشتر نسبت به هر موقع دیگر است. در مقایسه با گذشته که “یک سیستم مناسب همه حالات” وجود داشت، امروزه راه حل های متنوعی برای تامین بهترین امنیت و محافظت در برابر آتش سوزی به کاربر می دهد که هر کدام خصوصیات خود را دارد.

امروزه این امکان وجود دارد که هر یک از نشانه های آتش سوزی ردیابی شود که این نشانه ها شامل دود، گرما، دی اکسیدکربن یا مونو اکسیدکربن یا حتی شعله آتش می شود. با آنکه گزینه های زیاد پیش رو برای انتخاب گام بزرگی رو به جلو محسوب می شود اما به همان نسبت کار انتخاب را برای خریدار سخت تر می کند چون هزینه، موقعیت، تکنولوژی، مقیاس و ارزیابی ریسک همه در انتخاب سیستم مناسب برای کاربرد مورد نظر دخیل هستند.

گزینه های موجود کدامند؟

 

security articel the changing face of fire detection iranalarm

 

 

آلارم هایی که از یونیزاسیون استفاده می کنند یکی از این گزینه ها بودند اما با توجه به مشکل بازیافت و دفع زباله آن چون حاوی مواد رادیو اکتیو است در بسیاری از کشور ها حتی استفاده از آنها ممنوع بود. به جای آنها دتکتورهای نوری دود به عنوان راه حل جایگزین مطرح شدند. خطاهای مرتبط با جریان زیاد هوا حسگر های یونیزاسیون را به اشتباه می اندازد که این اشکال با استفاده از سیستم های نوری برطرف شد.

زمانی که ذرات دود وارد مخزن دستگاه می شوند، باعث اغتشاش در تابش نور می شوند و به این ترتیب آلارم را به واکنش وامی دارند. در بسیاری از موارد، در طول دهه گذشته این تجهیزات با اضافه کردن امکان دتکتور حرارتی و با داشتن کاربرد نوری-حرارتی کاربرد بیشتری یافته اند و توانستند دود و گرما را به این ترتیب کشف کنند.

اما استفاده همگانی از این تجهیز چالش جدیدی به وجود آورد- تعداد زیادی از آلارم ها و هشدارهای اشتباه! برای مثال در آشپزخانه استفاده از تجهیزات نوری-حرارتی مشکل ساز است به این دلیل که گرما به طور معمول در آشپزخانه تولید می شود. این مسائل صنایع مختلف را به این واداشت تا به مدیران کمک کنند تا وسیله مناسب کشف آتش سوزی را برای آن محیط انتخاب کنند با آنکه کمبود دانش در این زمینه یکی از مشکلات محسوب می شد.

برای مثال قوانین در بریتانیا طی دهه گذشته تغییر کرد و خدمات آتش نشانی را واداشت تا مسئولیت محاسبات خطر را بر عهده بگیرند. در بسیاری از موارد با درک ضعیف از نیازهای خاص و چگونگی برطرف کردن این نیاز ها با سیستم های موجود، سیستم های اشتباه انتخاب شدند و این انتخاب اشتباه منجر به هشدار های خطا، یا کم شد که این امر خود خطر را افزایش می داد.

کاهش هشدارهای خطا

غلبه بر تبعات هزینه بر این آلارم های اشتباه صنایع ساخت تجهیزات ردیاب را بر آن داشت که به این مشکلات غلبه کند، به خصوص زمانی که آلارم های دودی به جای واکنش به دود به بخار واکنش نشان می دهند. این مشکل در صنایع غذایی، آشپزخانه ها و هتل ها منجر به ایجاد آلارم خطا و ایجاد فشار غیر ضروری بر روی ماموران آتش نشانی می شد.

یکی از راه حل ها استفاده توامان از حسگرهای مونو اکسیدکربن به همراه حسگر دود است به این ترتیب آلارم تنها زمانی فعال می شود که هم دود و هم منواکسید کربن وجود داشته باشد. راه حل های چندگانه که از حسگرهای حرارت به عنوان عامل سوم استفاده می کنند می توانند راه حل هوشمندانه تری باشد که می تواند آلارم های اشتباه را باز هم کاهش دهد. با استفاده از چندین تکنولوژی در یک سیستم واحد گامی رو به جلو برای دتکتورهای آتش سوزی محسوب می شود که می تواند هزینه تمام شده را کاهش دهد و این فاکتور مهمی است به خصوص زمانی که لازم است اثرگذاری سیستم ردیاب را بدون اعمال هزینه زیاد افزایش دهیم.

با تمرکز بر روی دتکتورهای حرارتی مشاهده می کنیم که 3 استاندارد پذیرفته شده وجود دارد. یکی از این استاندارد ها نرخ افزایش دما را اندازه گیری می کند تا یک آتش سوزی سریع را بتواند شناسایی کند، دیگری دماهای رده میانی تا اندازه 70 درجه سانتی گراد و سوم دماهای بالاتر از 90 درجه سانتی گراد را اندازه گیری می کند. اولی (A1R) برای آشپز خانه که در آن تغییرات دمایی ناگهانی وجود دارد مناسب نیست و ممکن است بر اثر باز کردن در فر به کار بیفتد. دومی (BS) در آشپزخانه های سایز متوسط مناسب تر است و سومی (CS) بیشتر برای آشپزخانه های صنعتی مناسب است. گزینه اضافی به شکل دتکتور های حرارتی آنالوگ اضافه شده است. این دتکتور ها قابل برنامه ریزی هستند و به کاربر این امکان را می دهند تا هر کدام از این سه استاندارد که مناسب کار خود است را انتخاب کند.

security articel the changing face of fire detection iranalarm com

اخیرا به طور مثال شرکت Easton’s fire Systems راه حل انعطاف پذیر و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه ای معرفی کرد که از اجزای نوری و حرارتی استفاده می کند که شامل 3 درجه از ردیابی حرارتی در محصول است. حتی امکان پیشرفته تری نیز ساخته شده است که شامل سیستم لوپ هوشمندی است که در ساختمان های بزرگتر نظیر هتل ها و بیمارستان ها کاربرد دارد و باعث می شود ناحیه اخطار حریق محدود به فضا و اتاقی باشد که آتش سوزی اتفاق افتاده است. این کار زمان صرف شده و مسافت طی شده توسط آتش نشان ها برای پیدا کردن محل آتش سوزی را کاهش می دهد. مزیت دیگر سیستم های آدرس پذیر به طور مثال این است که می توان چمبر دتکتور نوری را طی روز غیر فعال کرد چون کاری انجام نمی شود که بخواهد باعث تولید دود شود. این امکان مجددا طی شب می تواند فعال گردد.

تکنولوژی های در حال پیشرفت

تکنولوژی مسئولیت رفع بسیاری از مشکلات در ردیابی آتش سوزی بر عهده دارد. به طور مثال در آشپز خانه ها، دتکتور حرارتی همواره یک چالش بوده است و همچنین در مناطق سرد و دما پایین استفاده از دتکتورهای دودی نیز ایجاد خطا می کنند چون بخار ها و تقطیر انجام شده را به حساب دود می گذارند. راه حل این است که دود را به داخل لوله هایی بکشند و اجزای دود را در چمبر لیزری تشخیص دهند. با حساسیت و فیلتر های قابل تنظیم می توان دقت در مناطق خاص را بالا برد. راه حل مشابهی می تواند برای شفت های بالابر و سایر نقاطی که دسترسی به آنها مشکل است به کار رود و می توان با کمک لوله هایی که به درون زمین گذاشته شده اند به طور دوره ای کار بررسی را انجام دهند.

سرعت تشخیص آتش سوزی حوزه دیگری است که تکنولوژی باعث پیشرفت آن شده است. چالش اصلی استفاده از دتکتورهای روی سقف انبار های بزرگ که حدود 10 متر از کف زمین ارتفاع دارند این است که در صورت وقوع آتش سوزی زمان زیادی طول می کشد تا دود به دتکتور برسد و این کار ایجاد خطر می کند چون ممکن است تا آن موقع آتش سوزی به سرعت گسترش یافته باشد. راه حل به کار گرفته شده در اینجا استفاده از دتکتور های اشعه ای یا همان بیم دتکتور است که در این روش دستگاه اشعه فروسرخ (IR) را به سطح قابل بازتاب می تاباند. این تکنولوژی امروزه با استفاده از ردیاب های اشعه ای موتوردار که بدین ترتیب می توان از قرار گیری صحیح دتکتور اطمینان حاصل کرد، پیشرفت بیشتری کرده است و می تواند در مواقعی که جابجایی های سازه ای در طول زمان در ساختمان به وجود آمده است با آن خود را وفق دهد.

رویکرد دیگر در ساختمان های بزرگتر ایجاد شبکه هایی است که پانل های دتکتور حریق را که از هم جدا هستند را به هم متصل می کند و بدین ترتیب می توان راه کار کلی ایجاد کرد که در صورت بروز مشکل در یکی از قسمت ها راه حل مناسب را بتواند اتخاذ کند. پیشرفت جالب در این حوزه این است که اطلاعات رد و بدل شده بین پانل ها می تواند به سیستم مدیریت یا یک پکیج گرافیکی فرستاده شود تا برای تیم بتواند نمایی از فعالیت خود را ارائه دهد.

کار با قوانین

البته بسیاری از پیشرفت های به وجودآامده در حوزه ردیاب ها به خاطر تاثیر قوانین است و بیشتر این پیشرفت ها مرتبط با راه های هشدار در محیط های شلوغ و پر سر و صدا و یا محیط هایی است که آستانه شنوایی مردم پایین تر است می باشد.

به طور مثال در اتحادیه اروپا استاندارد EN 54 اخیرا با قسمت 23 برای دتکتورهای آتش سوزی به روز شد که شامل نیاز های هشداردهی مربوط به اماکنی است که در شنوایی افراد اختلال وجود دارد یا موانعی برای شنیدن وجود دارد. این قانون سطح نور مورد نیاز برای هشدار مناسب را مشخص می کند. اما آگاهی عمومی کماکان بین خریداران و سازندگان پایین است.

چالشی که سازندگان باید بر آن غلبه می کردند این بود که باید جریان مصرفی دتکتور ها را برای بازدهی بالاتر مصرف انرژی کم می کردند. اما توان مورد نیاز برای ایجاد هشدار های تصویری در این سطح فشار زیادی روی دوش تولیدکنندگان می گذارد تا روش ساخت و اجرای سیستم های خود را تصحیح کنند.

پیش بینی آینده

با گسترش مبحث آلارم ها، یکی از چشم گیرترین حوزه های پیشرفت که می توانیم در ماه های آینده انتظار آن را داشته باشیم پیشرفت ارتباطات آلارم صوتی (EVAC) است.

اگر به طور مثال یک مرکز خرید را در نظر بگیرید، هشدار آتش با توجه به تعدد آلارم های مختلف در فروشگاه و همچنین سروصداهای محیطی می تواند توامان صوتی و تصویری باشد. استفاده از آلارم های صوتی نه تنها می تواند برای افراد ماهیت آلارم را مشخص کند بلکه می تواند افراد را برای خارج شدن از ساختمان طبق دستورات مشخص راهنمایی کند.

با استفاده از بلندگو های مخصوص که امکانات ویژه ای دارند و می توانند در شرایط آتش سوزی مقاومت کنند می توان جمعیت را مطلع کرد.

پیشرفت های بیشتر در این باره می تواند در حوزه سیستم های استفاده شده در پناه گاه ها باشد. بر عکس سیگنال های رادیویی که توسط ذرات یونیزه موجود در هوا از بین روند، این تلفن های اضطراری می توانند به کار خود ادامه دهند و افرادی که به طور مثال از ناتوانی فیزیکی رنج می برند می توانند با تلفن درخواست کمک کنند. برای شرایط مشابه، Eaton’s FireSystems اخیرا محصولات هشدار کاملی را برای توالت ها معرفی کرده که به وسیله یک دستگیره کششی می توان به طور مستقیم با مرکز رسیدگی به حوادث اضطراری تماس تلفنی برقرار کرد.

با این تفکرات جمعی سیستم های دتکتور آتش سوزی در حال پیشرفت هستند و در حوزه های مختلفی دقتشان افزایش می یابد و استفاده از آنها برای کاربران راحت تر می شود.

منبع:‌ www.cooperfire.com